Wodór: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 15: | Linia 15: | ||
Jest najlżejszym z gazów i prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem we wszechświecie. Jest bardzo rozpowszechniony na Ziemi (można go otrzymać poprzez elektrolizę wody), może być użyty jako zamiennik [[hel|helu]] w głębokich nurkowaniach. Jest dużo tańszy i podobnie jak [[azot]] znosi efekt [[HPNS]]. | Jest najlżejszym z gazów i prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem we wszechświecie. Jest bardzo rozpowszechniony na Ziemi (można go otrzymać poprzez elektrolizę wody), może być użyty jako zamiennik [[hel|helu]] w głębokich nurkowaniach. Jest dużo tańszy i podobnie jak [[azot]] znosi efekt [[HPNS]]. | ||
| − | Problemem jest jednak bardzo wysoka reaktywność wodoru. W zetknięciu z powietrzem tworzy mieszankę wybuchową. Tego niebezpieczeństwa można uniknąć obniżając zawartość [[tlen|tlenu]] w mieszance poniżej 4%. Taka ilość wystarczy dla nurkowania poniżej 40m głębokości. Zanim osiągnie się taką głębokość należy używać innych mieszanek. | + | Problemem jest jednak bardzo wysoka reaktywność wodoru. Nurkowanie z mieszanką wodorową jest wciąż w fazie eksperymentalnej. Trzeba przede wszystkim zachować odpowiednie procedury chroniące przed wybuchem. W zetknięciu z powietrzem tworzy mieszankę wybuchową. Tego niebezpieczeństwa można uniknąć obniżając zawartość [[tlen|tlenu]] w mieszance poniżej 4%. Taka ilość wystarczy dla nurkowania poniżej 40m głębokości. Zanim osiągnie się taką głębokość należy używać innych mieszanek. Jednak w przypadku dzwonów nurkowych i habitatów (a w nich spręża się nurków przy głębokościach gdzie stosowanie wodoru ma sens pojawia się ryzyku "zastoin" wodory przy przedmuchiwaniu ich mieszankami o wyższej zawartości tlanu podczas wynurzania i dekompresji) |
| − | + | Próby mieszanek wodorowych rozpoczął szwedzki inżynier Arne Zetterström w 1945 roku. Jednak podczas swojego nurkowania zginął. | |
| + | Potem mieszanki z wodorem wykorzystywana podczas projektów Hydra I (1968 rok) i Hydra II (1969 rok) | ||
| + | |||
| + | Najgłębsze "nurkowanie" w komorze zostało wykonane przez Comex na 701 metrów właśnie przy wykorzystaniu również mieszanek wodorowych. | ||
[[Kategoria:Gazy]] | [[Kategoria:Gazy]] | ||
[[Kategoria:Fizyka nurkowania]] | [[Kategoria:Fizyka nurkowania]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:27, 14 paź 2014
| Gęstość | 0,0899 kg/m3 |
|---|---|
| Ciepło właściwe | 14304 J/(kg*K) |
| Przewodnictwo cieplne | 0,1815 W/(m*K) |
Wodór w stanie wolnym występuje w postaci cząsteczek dwuatomowych H2.
Jest najlżejszym z gazów i prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem we wszechświecie. Jest bardzo rozpowszechniony na Ziemi (można go otrzymać poprzez elektrolizę wody), może być użyty jako zamiennik helu w głębokich nurkowaniach. Jest dużo tańszy i podobnie jak azot znosi efekt HPNS.
Problemem jest jednak bardzo wysoka reaktywność wodoru. Nurkowanie z mieszanką wodorową jest wciąż w fazie eksperymentalnej. Trzeba przede wszystkim zachować odpowiednie procedury chroniące przed wybuchem. W zetknięciu z powietrzem tworzy mieszankę wybuchową. Tego niebezpieczeństwa można uniknąć obniżając zawartość tlenu w mieszance poniżej 4%. Taka ilość wystarczy dla nurkowania poniżej 40m głębokości. Zanim osiągnie się taką głębokość należy używać innych mieszanek. Jednak w przypadku dzwonów nurkowych i habitatów (a w nich spręża się nurków przy głębokościach gdzie stosowanie wodoru ma sens pojawia się ryzyku "zastoin" wodory przy przedmuchiwaniu ich mieszankami o wyższej zawartości tlanu podczas wynurzania i dekompresji)
Próby mieszanek wodorowych rozpoczął szwedzki inżynier Arne Zetterström w 1945 roku. Jednak podczas swojego nurkowania zginął. Potem mieszanki z wodorem wykorzystywana podczas projektów Hydra I (1968 rok) i Hydra II (1969 rok)
Najgłębsze "nurkowanie" w komorze zostało wykonane przez Comex na 701 metrów właśnie przy wykorzystaniu również mieszanek wodorowych.
