Wodór

Diagram elektronowy wodoru. Autor Greg Robson

Gęstość	0,0899 kg/m3
Ciepło właściwe	14304 J/(kg*K)
Przewodnictwo cieplne	0,1815 W/(m*K)

Wodór w stanie wolnym występuje w postaci cząsteczek dwuatomowych H₂.

Jest najlżejszym z gazów i prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem we wszechświecie. Jest bardzo rozpowszechniony na Ziemi (można go otrzymać poprzez elektrolizę wody), może być użyty jako zamiennik helu w głębokich nurkowaniach. Jest dużo tańszy i podobnie jak azot znosi efekt HPNS.

Problemem jest jednak bardzo wysoka reaktywność wodoru. Nurkowanie z mieszanką wodorową jest wciąż w fazie eksperymentalnej. Trzeba przede wszystkim zachować odpowiednie procedury chroniące przed wybuchem. W zetknięciu z powietrzem tworzy mieszankę wybuchową. Tego niebezpieczeństwa można uniknąć obniżając zawartość tlenu w mieszance poniżej 4%. Taka ilość wystarczy dla nurkowania poniżej 40m głębokości. Zanim osiągnie się taką głębokość należy używać innych mieszanek. Jednak w przypadku dzwonów nurkowych i habitatów (a w nich spręża się nurków przy głębokościach gdzie stosowanie wodoru ma sens pojawia się ryzyku "zastoin" wodory przy przedmuchiwaniu ich mieszankami o wyższej zawartości tlanu podczas wynurzania i dekompresji)

Próby mieszanek wodorowych rozpoczął szwedzki inżynier Arne Zetterström w 1945 roku. Jednak podczas swojego nurkowania zginął. Potem mieszanki z wodorem wykorzystywana podczas projektów Hydra I (1968 rok) i Hydra II (1969 rok)

Najgłębsze "nurkowanie" w komorze zostało wykonane przez Comex na 701 metrów właśnie przy wykorzystaniu również mieszanek wodorowych.