Nurkowanie zawodowe

Nurkowanie zawodowe jest zawodem, do obowiązków którego należą podwodne inspekcje, naprawy, budowa, czyszczenie i inne formy pracy. Żeby odnieść sukces jako nurek zawodowy, musisz mieć dobre zdolności mechaniczne i umiejętności takie, jak spawanie. Ponieważ celem jest praca, a nie nurkowanie, nurkowie zawodowi idą tam, gdzie jest konkretna praca do wykonania. To rzadko oznacza ciepłe, tropikalne warunki. Zazwyczaj nurek zawodowy pracuje w zimnych wodach portowych, z małą widocznością, albo jej brakiem. Jednym z głównych źródeł pracy dla nurków zawodowych jest przemysł platform wiertniczych.

Definicja

Nurkowanie zawodowe może być zdefiniowane jako nurkowanie w celu wykonania pracy manualnej pod wodą. Większość nurków zawodowych pracuje dla dużych firm nurkowych, takich jak Oceaneering i Comex, a wiele z nich jest częścią dużych morskich korporacji inżynieryjnych, z klientami pochodzącymi z przemysłu wiertniczego, stoczniowego, energetyki atomowej, konstrukcji morskich i podobnych. Jest to wyspecjalizowany zawód, który wymaga odrębnego szkolenia, które znacznie różni się od rekreacyjnego, technicznego i innych form nurkowania. Nurek zawodowy musi być uzdolniony technicznie, wytrwały i chętny do pracy w warunkach, które uziemiłyby inne typy nurkowania.

Opis

Ponieważ celem nurkowania zawodowego jest praca, a nie nurkowanie samo w sobie, nurkowie zawodowi wykorzystują taki sprzęt podwodny, który najbardziej pasuje do aktualnego zadania. Z tego powodu niektóre prace podwodne wykonywane są przy użyciu sprzętu niewiele różniącego się od takiego, jakiego użyłby poważny nurek rekreacyjny. To, jednakże, nie jest typową sytuacją dla zawodowego nurka. Współczesny nurek zawodowy nurkuje najczęściej w pojedynkę, używając albo maski pełnotwarzowej albo hełmu, do których z powierzchni jest dostarczany czynnik oddechowy. Jest to konieczne, ze względu na duże potrzeby oddechowe w czasie dużego obciążenia fizycznego. Większość profesjonalnych hełmów i masek obejmuje usta i nos, tak aby zredukować gromadzenie się dwutlenku węgla. Większość nurkowań zawodowych jest zaopatrywana w gazy oddechowe z powierzchni przez wiązkę kablowo-przewodową (kablolinę, pępowinę, ang. umbilical). Wiązka kablowo-przewodowa nurka zawiera węże dostarczające gazy oraz linię dwukierunkowej łączności z zespołem wsparcia na powierzchni, w skład którego wchodzi operator systemów nurkowych, kierownik nurkowania i nurek asekuracyjny na wypadek niebezpieczeństwa. W czasie głębokich nurkowań z użyciem helioxu (hel i tlen) wiązka może zawierać wąż zwrotny, który odprowadza na powierzchnię wydech nurka, gdzie zostaje przetworzony, tak aby odzyskać z niego kosztowny hel. Oprócz wiązki kablowo-przewodowej do hełmu/maski dołączony jest blok z zaworem przełączającym do awaryjnej butli nurkowej, w razie wystąpienia problemów z wiązką. W czasie bardzo głębokich nurkowań zawodowych system awaryjny może zawierać zestaw o obiegu zamkniętym, gdyż zwykła butla nurkowa wystarczyłaby tylko na kilka minut. Dzisiejsze wyposażenie nurka zawodowego jest bardziej wyszukane i sprawniejsze niż sprzęt pochodzącego z połowy dwudziestego wieku klasycznego nurka w hełmie. Współczesny nurek zawodowy może chodzić po dnie, tak jak robili od ponad wieku klasyczni nurkowie, ale dla pewnych zadań użyje raczej lżejszej maski pełnotwarzowej i będzie pływać w płetwach podobnie jak nurek rekreacyjny. Nurkowie zawodowi pracują dla przedsiębiorstw i w zespołach. Ich style nurkowe różnią się między sobą. Z gazami dostarczanymi z powierzchni, nurkowie zostają pod wodą tak długo, aż praca zostanie wykonana albo osiągną inny zaplanowany limit, po czym przechodzą odpowiednią dekompresję. Skafandry z ciepłą wodą, przez które przepływa dostarczana z powierzchni w wiązce kablowo-przewodowej podgrzana woda, pozwoliły na wyeliminowanie ograniczeń związanych z utratą ciepła. Nurek zawodowy zazwyczaj nie określa swojej dekompresji. Robi to zespół na powierzchni, monitorując głębokość oraz czas nurkowania i dobierając na tej podstawie odpowiedni harmonogram dekompresji. Kontrolują także zmiany czynnika oddechowego w czasie dekompresji. Bezpieczeństwo nurka zawodowego zależy od działań jego załogi na powierzchni. Nurkowania głębsze niż 50 metrów/165 stóp zazwyczaj wymagają użycia dzwonu nurkowego. Dla krótszych nurkowań, może to być dzwon z otwartym dnem, który składa się z platformy z wypełnioną gazem kopułą. Nurek może stanąć na platformie, wynurzając się w kopule mniej więcej do połowy swojej klatki piersiowej. Przy głębszych nurkowaniach, które mogą mieć bardzo długie czasy dekompresji, nurek pracuje w hermetycznym, zamkniętym dzwonie. Taki dzwon opuszczany jest na wymaganą głębokość z dwoma lub trzema nurkami, którzy kolejno wymieniają się jako operator i nurek asekuracyjny. Po skończonej pracy nurek wraca do dzwonu i uszczelnia go. Zespół na powierzchni wyciąga będący wciąż pod ciśnieniem dzwon na powierzchnię, a nurkowie w nim będący, przechodzą dekompresję we względnym komforcie. Jeżeli dekompresja trwa bardzo długo, dzwon przyłączany jest do większego pomieszczenia, do którego przechodzą nurkowie.

Podział

• Spawanie i przepalanie. Spawanie i cięcie są podstawowymi kwalifikacjami oczekiwanymi od nurka zawodowego. Nurkowie zawodowi uczą się najpierw spawać i przepalać na powierzchni, a potem uczą się stosować te same umiejętności pod wodą. To nie zawsze jest takie proste, jak może się wydawać. Żeby osiągnąć takie standardy przy podwodnych naprawach platform, jakie są przy spawaniu na sucho, stosuje się spawanie hiperbaryczne. W tym celu nurek zawodowy najpierw oczyszcza z naprawianego obszaru morskie narośla, a potem dookoła instaluje suchą komorę hiperbaryczną. Uzyskuje dzięki temu suche środowisko, w którym można wykonać wymagane spawanie na sucho.
• Materiały niebezpieczne/nurkowanie jądrowe. Nurkowanie zawodowe często wiąże się z zanurzeniem w wodzie skażonej czynnikami biologicznymi lub chemicznymi. Także przemysł jądrowy potrzebuje nurków do pracy w basenach magazynujących zużyte paliwo z reaktora jądrowego, gdzie temperatura wody przekracza 32°C/90°F. Nurkowie zawodowi, pracujący w takich warunkach, uczą się nurkowania w skafandrach całkowicie izolujących ich od wody.
• Nurkowanie z mieszankami gazowymi. Nurkowie techniczni nauczyli się od nurków zawodowych używania helu w celu zrównoważenia narkozy i toksyczności tlenowej. Podstawową różnicą jest to, że nurkowie zawodowi używają częściej helioxu (mieszaniny helu z tlenem), niż trymiksu. Ze względu na duże głębokości i długie czasy nurkowań, nurkowanie zawodowe z mieszankami gazowymi często wykorzystuje systemy do odzyskiwania kosztownego helioksu. Większość nurkowań z mieszankami gazowymi wymaga dzwonu nurkowego oraz dekompresji w dzwonie lub w komorze.
• Materiały wybuchowe. Budowane przez ludzi przystanie często potrzebują podłożenia materiałów wybuchowych pod wodą, w celu usunięcia skał albo skamieniałych raf. Szkolenie nurkowe wymaga wtedy podstaw obsługi materiałów wybuchowych, ich zakładania, szacowania potrzebnej ilości oraz wykorzystania tych umiejętności pod wodą.
• Nurkowanie saturowane. Jeżeli nurek pozostaje na danej głębokości przez długi czas, jego ciało zaabsorbuje w końcu maksymalną możliwą ilość gazów dla tej głębokości. Po tym czasie, dekompresja trwa dokładnie tyle samo, niezależnie czy nurkowanie trwało dzień, czy miesiąc. Z tego powodu, w przypadku długich i skomplikowanych prac w głębokiej wodzie, nurkowie żyją w przez cały czas w ciśnieniowych komorach hiperbarycznych, co jest bardziej efektywnie ze względu na koszty i czas. Dzwon ciśnieniowy (ang. PTC – Personal Transfer Capsule) transportuje nurków do i z miejsca pracy cały czas pod ciśnieniem, a prace nurkowe przeprowadzanie są z dzwonu. Nurek przebywa dekompresję w komorze dekompresyjnej po skończonej pracy.
• Testy i przeglądy. Ważna praca nurków zawodowych są inspekcje rur, olinowań i konstrukcji podwodnych, zwłaszcza przy platformach wiertniczych i innym sprzęcie transportującym pod wodą ropę naftową. Szkolenie w tej dziedzinie obejmuje inspekcję wzrokową, a także inne nieniszczące metody testowania, jak fotografia i wideofilmowanie.
• Konserwacja konstrukcji podwodnych. Życie morskie rozwija się praktycznie na wszystkim co pozostawiono w morzu, w tym na platformach wiertniczych i innych konstrukcjach. Jeżeli nurkowie zawodowi nie usuną, może się nagromadzić w takiej ilości, że platforma zawali się pod własnym ciężarem. Szkolenie obejmuje użycie strumieni wody pod dużym ciśnieniem i innych metod czyszczenia podwodnych konstrukcji z życia wodnego.
• Ratowanie mienia. Kiedy tonie statek, zapada się nadbrzeże albo samochód spada z mostu, po tym, jak nurkowie służb publicznych skończą z bezpośrednimi działaniami ratowniczymi, nurkowie zawodowi zaczynają odzyskiwanie i ratowanie. Może być to ocalanie mienia, usuwanie niebezpieczeństwa dla statków albo wyeliminowanie zagrożenia dla środowiska naturalnego. Szkolenie w tej dziedzinie obejmuje cięcie, przepalanie, użycie materiałów wybuchowych, olinowanie i podnoszenie.