Nurkowanie naukowe

Nurkowanie stało się ważna częścią nauki. Biolodzy, oceanografowie, archeolodzy, ekolodzy i inni naukowcy potrzebują pomocy nurków do gromadzenia podwodnych danych dla swoich badań. Oprócz badań jako takich, nurkowanie naukowe jest ważnym narzędziem w naukach stosowanych związanych z zarządzaniem rybołówstwem, oceną szkód ekologicznych i rozwojem energii. Żeby móc przeprowadzać badania naukowe na wszystkich głębokościach i w dowolnym miejscu, nurkowanie naukowe zapożyczyło techniki i wyposażenie z praktycznie wszystkich innych typów nurkowania. Chociaż większość nurkowań naukowych przeprowadzana jest w sprzęcie typowym dla nurków rekreacyjnych, nurkowie naukowi mogą być też nurkami technicznymi, bądź zawodowymi. Mogą używać masek pełnotwarzowych i bezprzewodowej łączności. Podwodny pościg nauki idzie ponad nurkowanie, używając pojazdów podwodnych i ROV. Jedyna wizyta ludzkości na dnie Rowu Mariańskiego, najgłębszego znanego miejsca oceanu, była uzasadniona nauką, a nie ekonomią.

Definicja

Nurkowanie naukowe może być zdefiniowane jako nurkowanie w celu zbierania informacji dla nauki, wspierania zbierania informacji dla nauki, w celu edukacji albo w celu wspierania edukacji o nauce podwodnej. Przykładami nurkowania naukowego są nurkowania w celu zliczania ryb dla badań populacji życia morskiego, w celu naprawy łopat czujnika przepływu, dla pokazania studentom zasad ekologii na rafie albo czyszczenie środka akwarium w oceanarium. Nurkowaniem naukowym nie jest natomiast nurkowanie zawodowe, takie jak spawanie, podwodne konstrukcje, albo używanie ładunków wybuchowych w celu oczyszczenia wejścia do portu.

Opis

Nurkowie naukowi to albo naukowcy, albo naukowcy przeszkoleni do prowadzenia obserwacji i zbierania dla naukowców informacji. W wielu wypadkach przeszkolenie, które masz jako nurek rekreacyjny, daje ci wystarczające umiejętności nurkowe do nurkowań naukowych, ale potrzebujesz dodatkowego szkolenia charakterystycznego dla nauki, którą chcesz wspierać. Dodatkowo, twoje umiejętności nurkowe muszą być doskonałe, być twoją drugą naturą, żebyś mógł pod wodą uważnie prowadzić działalność naukową. Instytucje określają nurków naukowych zgodnie z ich kwalifikacjami. Choć pomiędzy instytucjami są różnice, wspólnymi poziomami (różniącymi się czasem nazwami) są: nurek w czasie szkolenia (z ukończonym podstawowym programem nurkowym), nurek naukowy (wykwalifikowany do prowadzenia nurkowań bezdekompresyjnych w ramach odpowiednich limitów i odpowiednich zadań) oraz tymczasowy nurek naukowy (tymczasowe upoważnienie wydawane zazwyczaj gościom instytucji na czas konkretnego projektu). Niektóre instytucje używają dodatkowych poziomów dla oznaczenia wyższych kwalifikacji. Na przykład nurkowie badacze z Cambrian Foundation są indywidualnie certyfikowani i do używania sprzętu technicznego wykorzystującego mieszanki gazowe, i do procedur nurków naukowych. Żeby spełnić warunki szkolenia, nurkowie naukowi są zazwyczaj zobowiązani do utrzymywania biegłości przez odbywanie określonej liczby nurkowań w zadanym okresie. Pomimo że wiele nurkowań naukowych przypomina nurkowania rekreacyjne, różnią się od nich w stopniu kontroli i organizacji. Nurkowania naukowe przeprowadzane są zazwyczaj pod nadzorem DSO (ang. DSO – Dive Safety Officer albo DO – Dive Officer), który określa i egzekwuje limity i minimalne kwalifikacje nurków dla danych warunków i środowiska. DSO jest też odpowiedzialny za zapisanie informacji od nurka po każdym nurkowaniu oraz zapewnienie wyposażenia awaryjnego i kontaktu do służb ratowniczych. W większości wypadków, DSO działa w ramach nurkowych kwalifikacji i procedur ustanowionych przez zarząd kontroli nurkowań swojej instytucji, która z kolei pracuje w ramach praktyk szerszej wspólnoty. Na przykład w Stanach Zjednoczonych polityka nurkowa większości instytucji naukowych mieści się w ramach wskazówek AAUS (American Academy of Underwater Sciences). Normalną praktyką zarządu nurkowań jest recenzja wszystkich proponowanych projektów nurkowych. Instytucje naukowe dokładnie dokumentują wszystkie nurkowania, procedury bezpieczeństwa i procedury awaryjne. Ponieważ celem jest nauka, nurkowanie naukowe wykorzystuje praktycznie wszystkie typy wyposażenia nurkowego. Swoje miejsce mają tu rebreathery z zamkniętym obiegiem, maski pełnotwarzowe z systemem łączności podwodnej, a nawet wyposażenie nurków zawodowych. Pomimo to, olbrzymia większość nurkowań używa takiego samego podstawowego sprzętu i tych samych procedur, co nurkowanie rekreacyjne. Główną jednak różnicą jest to, że do użycia niektórych rodzajów wyposażenia (jak komputery nurkowe) musi być zgoda DSO lub zarządu kontroli nurkowań.

Podział

• Pomiary. Jednym z powszechnych zadań naukowców jest zliczanie albo próbkowanie w celu statystycznego oszacowania populacji lub liczebności. W tym celu można ułożyć siatkę na dnie i zapisywać liczbę i typ organizmów znajdowanych w siatce. Podobnie można zapisywać próbki niebiologiczne, takie jak minerały albo ruiny. Czasem zadaniem jest patrzenie w danym kierunku i liczenie przez zadany czas przedstawicieli konkretnego gatunku, przepływających przez pole widzenia.
• Zbieranie próbek. Innym powszechnym zadaniem nurkowania naukowego jest zbieranie próbek w celu przebadania ich na powierzchni. Nurek naukowy zazwyczaj opisze miejsce, gdzie pobrał próbkę, a dodatkowo takie parametry jak temperatura i głębokość. Próbkowanie może obejmować wodę na różnych głębokościach i w różnych miejscach, organizmy żywe albo osad.
• Archeologia podwodna. Podwodna archeologia jest wymagającą nauką, ponieważ trzeba zachować pod wodą pracochłonne standardy. Wykopaliska na wrakach zajmują zazwyczaj kilka lat skrupulatnej pracy, a każdy obiekt przed wydobyciem musi być naniesiony na mapę i mieć dokumentację fotograficzną. Jest to bardzo istotne, gdyż archeologia na podstawie położenia i zależności pomiędzy znajdowanymi artefaktami ustala, jak i dlaczego pracowali i żyli starożytni żeglarze. Główne podwodne projekty archeologiczne są często tak duże, że pracuje nad nimi zespół pod kierownictwem archeologa. Wiele z tych projektów byłoby niemożliwych, gdyby nie szereg przeszkolonych ochotników biorących w nich udział dla czystej satysfakcji brania udziału w pracy badawczej.
• Akwaria. Publiczne duże akwaria potrzebują nurków do utrzymywania, monitorowania i opieki nad wystawionymi zwierzętami, edukacyjnej interakcji z widownią oraz do innych zadań. Wiele akwariów zatrudnia małą grupę nurków oraz opiekunów, którzy koordynują większe grupy przeszkolonych nurków-ochotników z okolicy.
• Eksploracja i sporządzanie map. Duża część podwodnego świata wciąż czeka na odkrycie. Eksploracja naukowa często ma na celu wizytę w takich miejscach oraz sporządzenie map i innej dokumentacji dla późniejszych badań. Mimo że współczesna technologia pozwala na tworzenie map z powierzchni przy użyciu sonarów i komputerów, ale na przykład technika ta nie działa w przypadku zatopionych jaskiń. Mapowanie za pomocą sonaru pozwala wprawdzie na pokrycie dużego obszaru w krótkim czasie, ale nie powie, jakie typy organizmów żywych zamieszkują badany obszar.

Podwodne obrazowanie. Wiele podwodnych badań korzysta z dokumentacji fotograficznej i filmowej. Nie chodzi tu o ładne zdjęcia, tylko o tworzenie obrazów, które w obiektywny sposób zapisują informację do naukowej oceny, analiz i obserwacji. Szkolenie w tym zakresie obejmuje podstawowe zasady podwodnej fotografii i filmowania, a także stosowanie tych zasad do celów naukowych.

• Nurkowanie w toni. Duża część oceanografii związana jest z biologicznym, fizycznym i chemicznym środowiskiem znajdującym się w toni na otwartym oceanie, w wodzie głębokiej na kilka kilometrów. Nurkowie naukowi, nurkując w toni, pobierają próbki na różnych głębokościach, mierzą temperaturę i gęstość różnych warstw wody albo badają organizmy żyjące w toni. Ponieważ efektywnie dna nie ma, nurkowie nurkujący w toni używają obciążonej pionowej liny, która służy jako wizualny i taktyczny punkt odniesienia oraz system uwięzi zabezpieczający przed przypadkowym przekroczeniem zaplanowanych limitów głębokości.