Nurkowie służb publicznych: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 20:32, 22 sty 2013

Nurkowanie w służbie publicznej to szeroka nazwa dla podwodnej działalności związanej z różnymi potrzebami społeczeństwa, np. gdy dojdzie do wypadku lub przestępstwa. Jeżeli jesteś nurkiem służb publicznych, najczęściej jesteś też policjantem, strażakiem, sanitariuszem, ratownikiem, albo innym członkiem służb publicznych. W pewnych miejscach jednak nurkowie służb publicznych są wyszkolonymi ochotnikami, którzy blisko współpracują z policją i strażą pożarną. Tak jak w nurkowaniu zawodowym, celem jest praca, a nie nurkowanie. Przestępca wyrzuci dowód zbrodni raczej do bagna niż do kryształowo czystej wody. Wypadki zdarzają się wszędzie, niekoniecznie w miejscach gdzie chciałbyś nurkować. W konsekwencji nurkowania w służbach publicznych często odbywają się w miejscach, które nie są pożądane jako miejsca nurkowe.

Definicja

Nurkowanie w służbach publicznych może być zdefiniowane jako nurkowanie w odpowiedzi na przestępstwo lub wypadek. Obejmuje poszukiwanie i wydobycie dowodów i ofiar wypadku/zbrodni, a także przeprowadzanie podwodnego dochodzenia w związku z wypadkiem. Obejmuje także ratowanie tonących. Tak jak inne formy nurkowania, jest to wyspecjalizowana działalność wymagająca odpowiedniego szkolenia. Szkolenie to jest ważne zarówno z powodu bezpieczeństwa, jak i z przyczyn prawnych.

Opis

Nurkowie w służbach publicznych używają i dostosowują wyposażenie i techniki do zadań, które mają przeprowadzić pod wodą. Ich wyposażenie obejmuje więc zarówno podstawowe wyposażenie nurka rekreacyjnego, jak i ekwipunek nurka zawodowego. Nurkowie muszą być wyszkoleni i wykwalifikowani w używaniu określonego wyposażenia, które stosują przy różnych zadaniach i w różnych środowiskach. „Typowy” nurek w służbach publicznych używa wytrzymałego suchego albo mokrego skafandra, aparatu o obiegu otwartym, maski pełnotwarzowej i bezprzewodowej łączności podwodnej, jednakże pomiędzy nurkami istnieje wiele wariacji sprzętu. Wielu nurków w służbie publicznej jest ochotnikami i nie ma dostępu do państwowych funduszy na cały sprzęt, jaki chcieliby mieć. Zależnie od środowiska i zadania, w wielu przypadkach konwencjonalny sprzęt i skafander nurka rekreacyjnego są często odpowiednie i wystarczające do właściwego i bezpiecznego wykonania zadania. Nurkowie w służbach publicznych praktycznie zawsze pracują w ściśle skoordynowanych zespołach. Wspierany przez koordynatora na powierzchni, zależnie od środowiska i zadania, zespół taki może składać się z pojedynczych nurków na uwięzi, par nurków, albo pojedynczych nurków z czuwającym nurkiem asekuracyjnym. Jeżeli zostaniesz nurkiem w służbach publicznych, twoje szkolenie obejmie nie tylko umiejętności, ale też bycie członkiem zespołu, a także dalsze szkolenie całego twojego zespołu jako efektywnej jednostki. Nurkowanie w służbach publicznych obejmuje także ratunek w dużym prądzie i inne wodne misje ratownicze, o których nie pomyślałbyś normalnie jako o nurkowaniu. Do takich misji potrzebne jest profesjonalne wyszkolenie.

Podział

• Ratownictwo/odzyskiwanie. Nurkowania takie dotyczą wydobywania ludzi, którzy utonęli albo w wypadku pływackim, albo na skutek zatopienia samochodu. Sporadycznie dotyczą też prawdziwych misji ratunkowych, zwłaszcza jeżeli ofiarą jest dziecko, a woda jest bardzo zimna. (W odróżnieniu od tego, co widziałeś w telewizji i na filmach, zatopiony samochód rzadko ma w sobie poduszkę powietrzną, w której ktoś mógłby przeżyć.) W praktyce, po godzinie operacja z ratowniczej zamienia się w wydobywczą. Szkolenie w tej dziedzinie zawiera techniki poszukiwawcze, obchodzenia się ze szczątkami, obserwacji otoczenia po znalezieniu ofiary oraz jej detali. Mieści się w tym także wywiad ze świadkami w celu ustalenia ostatniego znanego położenia ofiary, a przez to zminimalizowanie czasu poszukiwań.

Ten rodzaj nurkowania w oczywisty sposób nie jest przyjemny, choć wielu robiącym to osobom przynosi satysfakcję. Nurkowie służby publicznej w pewien sposób dają pociechę ocalałym wydobywając ciała ich bliskich. Część szkolenia w tym zawodzie dotyczy również zachowania i postępowania, gdy w grę wchodzą emocje ocalałych i rodzin ofiar.

• Dochodzenia w miejscu przestępstwa. Nurkowie służby publicznej, którzy schodzą pod wodę, aby przeprowadzać śledztwo, są zazwyczaj policjantami lub śledczymi. Ich praca przeważnie polega na poszukiwaniu porzuconej broni, innych dowodów przestępstwa albo ofiar zbrodni. Szkolenie obejmuje nie tylko techniki poszukiwawcze, ale też obchodzenie się z dowodami, ich wydobywanie i zabezpieczenie zgodnie z lokalnym prawem. W tej pracy uczy się również fotograficznego dokumentowania miejsca przestępstwa oraz sporządzania map z dokładnym zaznaczeniem położenia wszystkich fragmentów dowodów. Ponadto potrzebne są umiejętności takiego wydobywania dowodów, które zabezpiecza je w celu późniejszego dokładnego zbadania, np. na obecność odcisków palców.
• Dochodzenia w miejscu wypadków. Kiedy tonie łódź, samolot ląduje przymusowo na jeziorze albo zdarza się inny wypadek związany z wodą, potrzebni są nurkowie, aby zbadać wrak w celu ustalenia przyczyn zdarzenia. Dochodzenia wypadkowe są bardzo wyspecjalizowane i wymagają przeszkolenia w danym typie wypadku (wypadek morski, lotniczy, itd.). Powszechnie zdarza się, że zespół wyszkolony w ratownictwie albo w dochodzeniu kryminalnym pracuje pod przewodnictwem osoby albo zespołu specjalistycznie przeszkolonego w danym typie dochodzenia wypadkowego.
• Oddziały antyterrorystyczne. W obszarach miejskich z dużymi zbiornikami wodnymi szkolenie policyjnych oddziałów antyterrorystycznych może obejmować podwodne podejście do szturmowanego statku albo budynku stojącego nad wodą. W dużych portach działalność antyterrorystyczna obejmuje wykrywanie ukrytych ładunków wybuchowych i innego podwodnego sabotażu. Nurkowie służb publicznych z tych dziedzin używają sprzętu, procedur i taktyk rozwiniętych przez nurków wojskowych oraz podwodnych saperów. Wielu z nich są byłymi nurkami wojskowymi albo byli szkoleni przez instruktorów wojskowych. Większość jest policjantami.