M-wartości: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 27: | Linia 27: | ||
[[komputer nurkowy|Komputery nurkowe]] mogą monitorować równocześnie tkanki teoretyczne i wskazywać czas powtórnych nurkowań, bazując na indywidualnych charakterystykach każdego kompartmentu. Wynika z tego dłuższy czas powtórnych nurkowań, choć wadą jest to, że w niektórych wypadkach model ten może pozwolić na nurkowanie poza potwierdzonymi limitami. | [[komputer nurkowy|Komputery nurkowe]] mogą monitorować równocześnie tkanki teoretyczne i wskazywać czas powtórnych nurkowań, bazując na indywidualnych charakterystykach każdego kompartmentu. Wynika z tego dłuższy czas powtórnych nurkowań, choć wadą jest to, że w niektórych wypadkach model ten może pozwolić na nurkowanie poza potwierdzonymi limitami. | ||
| + | |||
| + | === Patrz === | ||
| + | [[Baker C. Eric Understanding M-values]] | ||
| + | [[Baker C. Erik Zrozumieć M-wartości]] | ||
[[Kategoria:Fizjologia i medycyna nurkowa]] | [[Kategoria:Fizjologia i medycyna nurkowa]] | ||
[[kategoria:teoria dekompresji]] | [[kategoria:teoria dekompresji]] | ||
Wersja z 13:41, 18 sty 2016
Termin M-wartości, "M-value" stworzył w połowie lat 60-tych Robert D. Workman. Prowadził wtedy badania nad dekompresją dla U.S. Navy Experimental Diving Unit (NEDU). Workman był lekarzem w stopniu kapitana w korpusie medycznym U.S.Navy. "M" w słowie M-wartość oznacza "Maksimum". Dla danego ciśnienia otoczenia M-wartość definiuje się jako maksymalną wartość prężności gazu obojętnego (wyrażoną w ciśnieniu absolutnym) którą może "tolerować"
hipotetyczna tkanka "kompartment" bez pojawienia się widocznych objawów choroby dekompresyjnej (DCS). M-wartość określa tolerowane nadciśnienie (nadwyżkę ciśnienia) pomiędzy prężnością gazu obojętnego w poszczególnych kompartmentach a ciśnieniem otoczenia. Inne terminy na określenie M-wartości to limit tolerowanego nadciśnienia (limits for tolerated overpressure), krytyczna prężność (critical tensions) i limit przesycenia (supersaturation limits). Termin M-wartość jest popularnie używany przez osoby opracowujące modele dekompresyjne.
Podczas pojedynczego nurkowania bezdekompresyjnego, kompartment kontrolny zależy od głębokości; na większej głębokości szybsze kompartmenty szybciej absorbują azot, lecz na mniejszej głębokości wartość M szybkiego kompartmentu może być wyższa niż głębokość. W tym przypadku szybki kompartment nie kontroluje nurkowania i to zadanie przejmuje inny, wolniejszy. Jeśli model dekompresyjny będzie wyrażany w postaci tabeli, pojedynczy kompartment kontroluje przerwę powierzchniową. Popularną - i najbardziej konserwatywną - metodą jest wykorzystanie kompartmentu najwolniejszego, który może wpływać na powtórne nurkowania. Obliczenia powtórnych nurkowań zakładają, że wszystkie kompartmenty szybsze, niż kompartment kontrolny, eliminują azot w tym samym tempie.
Komputery nurkowe mogą monitorować równocześnie tkanki teoretyczne i wskazywać czas powtórnych nurkowań, bazując na indywidualnych charakterystykach każdego kompartmentu. Wynika z tego dłuższy czas powtórnych nurkowań, choć wadą jest to, że w niektórych wypadkach model ten może pozwolić na nurkowanie poza potwierdzonymi limitami.
Patrz
Baker C. Eric Understanding M-values Baker C. Erik Zrozumieć M-wartości
