Monitorowanie ekspozycji tlenowej

Nurkowie, używający wzbogaconego powietrza (nitroksu) lub innych mieszanek gazów o wysokim stężeniu, winni uważnie śledzić ekspozycję tlenową, by mieścić się w ramach akceptowanych limitów. W zależności od okoliczności (np. czy jest to nurkowanie rekreacyjne czy techniczne) nurkowie mogą wykorzystywać jeden lub więcej modeli limitowych. Większość lekarzy uważa, iż próby określenia reakcji centralnego układu nerwowego (CSN) na podstawie matematycznego stosunku ciśnienia parcjalnego do czasu ekspozycji może być zawodne. Dlatego też wszyscy nurkowie - rekreacyjni, komercyjni, naukowcy i techniczni – unikną CSN poprzez nieprzekraczalnie maksimum ciśnienia parcjalnego 1.4 atm. (w zależności od okoliczności nurkowie techniczni przechodzą dekompresję przy ciśnieniu parcjalnym tlenu w wysokości 1.6 atm).

Toksyczność płucna wydaje się jednak być przewidywalna, gdy oprzemy się na czasie i wartości ciśnienia parcjalnego. W celach rekreacyjnych, większość nurków uważa, ze najprościej jest pozostawać w ramach limitu pojedynczej ekspozycji tlenowej, określonego przez U.S. National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA).

Limity tlenowe dla pojedynczych ekspozycji wg NOAA

Ciśnienie O2	Czas
0.6	720 min.
0.7	570 min.
0.8	450 min.
0.9	360 min.
1.0	300 min.
1.1	240 min.
1.2	210 min.
1.3	180 min.
1.4	150 min.
1.5	120 min.
1.6	45 min.