Miksja

Cyrkulacja wód (miksja od łac. mixtus mieszać)

krążenie wód wywołane zmianą gęstości i wpływem czynników atmosferycznych. Może obejmować cały zbiornik (holomiksja od gr. holos cały) lub jego część (meromiksja od gr. meros część) W jeziorach tropikalnych i polarnych cyrkulacja wód często nie występuje, ponieważ mają wyraźną stratyfikację termiczną.

Cyrkulacja jesienna

gdy nastają chłody temperatura epilimnionu spada , zrównując się termicznie z hipolimnionem. Następuje gwałtowne mieszanie się wód w całym zbiorniku a głębokie warstwy wody są natleniane.

Cyrkulacja wiosenna

ocieplające się powierzchniowe wody, nagrzewają się do temperatury +4^oC, opadają na dno, wzbogacając hypolimnion w tlen.

W jeziorach strefy umiarkowanej cyrkulacja całkowita jesienią i wioseną powoduje wyrównanie termiczne całego zbiornika (holotermia)

Pod względem częstotliwości cyrkulacji w jeziorach można wyróżnić 6 kategorii (Hutchinson 1957):

1. Jeziora dimiktyczne: dwa razy w ciągu roku występuje pełne mieszanie wód. Wiele z naszych jezior należy do tej grupy.
2. Jeziora monomiktyczne: raz w roku występuje pełna cyrkulacja:
   • jeziora zimne (subpolarne, polarne) – w lecie
   • jeziora ciepłe (tropilakne, subtropikalne) – zimą
3. Jeziora polimiktyczne: wielokrotna cyrkulacja wód w ciągu roku, często bez okresów stagnacji. Należą tu jeziora wysokogórskie i niektóre z jezior tropikalnych.
4. Jeziora oligomiktyczne: zbiorniki ze sporadyczną cyrkulacją wód, lub ze stałą ale bardzo wolną cyrkulacją. Są to jeziora ustabilizowane termicznie jak większość jezior strefy tropikalnej o niewielkiej powierzchni i znacznej głębokości.
5. Jeziora meromiktyczne: jeziora bez cyrkulacji wód, ze stałym uwarstwieniem. Zwykle są to zbiorniki słonawe, ze zróżnicowaniem chemicznym wód epilimnionu i hipolimnionu.