Kategoria:Środkowo-południowy pacyfik

Pacyfik Środkowo-Południowy to popularne miejsce dla nurków z obu stron Oceanu Spokojnego. Dzięki ogromnemu obszarowi, nurkowanie w tym rejonie zmienia się od jednego miejsca do drugiego, a niektórych terenów jeszcze nikt nie zwiedził.

Dokładne położenie

Pacyfik Środkowo-Południowy to rozległy teren (w kontekście wypraw nurkowych) pokrywający ponad 1/8 powierzchni globu. Sam Pacyfik Środkowo-Południowy zdefiniowany jest z grubsza jako obszar Oceanu Spokojnego ograniczony od północy przez Zwrotnik Raka (23º 30' szerokości północnej), od zachodu przez Australię, Nową Gwineę i Filipiny, na wschodzie przez 135º południka i przez Zwrotnik Koziorożca (23º 30' szerokości południowej).

Warunki nurkowe

Pokrywając rozległy obszar, Pacyfik Środkowo-Południowy oferuje szeroki zakres warunków nurkowych i typów nurkowań. Mimo to najpopularniejsze miejsca mają wspólną charakterystykę: przeważnie ciepła, czysta woda (widoczność 24 m/ 80 stóp lub lepsza) przez większość roku. Ponieważ Pacyfik Środkowo-Południowy przecina równik, większość terenu na północy i południu doświadcza przeciwnych pór roku. Temperatura wody waha się od 28ºC do 29ºC (82º-85ºF) w czasie miesięcy ciepłych, spadając do 22ºC / 72ºF w miesiącach zimnych. Im bliżej równika, tym mniejsze wahania. Większość Pacyfiku Środkowo-Południowego doświadcza ocieplenia El Niño na południowo-zachodnim Pacyfiku w latach, gdy się ono pojawia. Fale i prądy są zazwyczaj sporo wśród miejsc nurkowych Środkowo-Południowego Pacyfiku. Pacyfik jest ogromnym, nieprzerwanym obszarem, który pozwala na to, aby wiatr tworzył wielkie, niesprzyjające nurkowaniu fale. Jeśli się tak stanie, gdy to możliwe, przenieś nurkowanie w stronę osłoniętą od wiatru wyspą lub wewnątrz rafy barierowej. W pewnym miejscach nurkowanie w dryfie z prądem jest standardową procedurą. Rafy koralowe Środkowo-Południowego Pacyfiku są obfite i mają niezwykłą bioróżnorodność. Wielu biologów morza nazywa Środkowo-Południowy Pacyfik biologicznym centrum koralowców, ponieważ jest tu większa różnorodność organizmów niż na jakichkolwiek innych rafach koralowych. Im dalej od Środkowo-Południowego Pacyfiku, tym mniejsza różnorodność gatunków żyjących siedliskach koralowców. Wiele raf koralowych Środkowo-Południowego Pacyfiku jest olbrzymich, w tym Australijska Wielka Rafa Barierowa, która jest największa na świecie i jest największym naturalnym tworem na Ziemi. Ma ponad 2300 km/1430 mil długości i chroni około ¾ długości wybrzeża Australii - Queensland. Szacunki mówią, że na Wielkiej Rafie Barierowej żyje ponad 6000 gatunków bezkręgowców, 1500 gatunków ryb, 300 gatunków koralowców, 20 gatunków ptaków morskich, 30 gatunków ssaków morskich i 6 zagrożonych gatunków żółwi morskich.

Prócz obfitości ekosystemu koralowców, wiele miejsc Środkowo-Południowego Pacyfiku oferuje imponujące nurkowania wrakowe, które obejmują głównie pozostałości po okrętach i samolotach straconych w czasie II Wojny Światowej. Jest wśród nich Chuuk (Truk), Lagoon (Laguna) i Bikini Atoll (Atol Bikini). Chuuk to ogromna chroniona laguna w Mikronezji, która w czasie wojny była ważną bazą japońskiej marynarki wojennej. Zatonęło tu wiele japońskich statków w wyniku amerykańskich ataków powietrznych, czyniąc z tego miejsca prawdopodobnie najgęstsze na świecie skupisko wraków. Na Atolu Bikini jest kilka większych wraków statków wojennych pozostawionych tu po próbach z bronią jądrową, jakie Amerykanie przeprowadzali na atolu krótko po wojnie.

Ludzie i kultura

Kultury Środkowo-Południowego Pacyfiku wskazują na wpływy azjatyckie, europejskie, indyjskie i amerykańskie, ale większość kultur ma silne powiązania z korzeniami aborygeńskimi. Widać to szczególnie na wielu wyspach pierwotnie zamieszkanych przez Melanezyjczyków i Polinezyjczyków. Melanezyjczycy uważani są za pierwotnych mieszkańców wysp na północnozachodnim łuku Australii, w tym Papui Nowej Gwinei, Vanuatu i Fidżi. Podróżujący po morzu Polinezyjscy uważani są za ludzi, którzy zaludnili wyspy Samoa, Markizy, Tahiti, Hawaje i Wyspy Cooka. Antropolodzy uważają, że melanezyjska i polinezyjska krew zmieszała się w różnych miejscach na długo przed kontaktem z Europą. Europejski kolonializm i II Wojna Światowa odcisnęła swój ślad. Część krajów ma większość populacji pochodzenia europejskiego, takie jak Australia i Tahiti. Fidżi ma dużą populację ludności pochodzenia indyjskiego jako wynik brytyjskiego kolonializmu, który w XIX w. sprowadzał robotników z Indii. W czasie II Wojny Światowej kilka grup wysp przejętych od Japonii stało się terytoriami USA. Część z nich uzyskała wówczas niepodległość, część pozostała ziemią amerykańską, ale wszędzie wpływ Amerykanów jest silny. Silny kulturalny wpływ ma turystyka, głównie japońska. Z powodu bliskości Japonii, wyspy w tym regionie specjalizują się w turystyce dla Japończyków i coraz częściej dla Koreańczyków, Tajwańczyków i innych kultur Azji – tak jak Karaiby robią to dla Ameryki Północnej. W rezultacie japoński staje się coraz lepiej znanym językiem, a japońska klientela może liczyć na wiele udogodnień w obsłudze.