Droga ewakuacyjna

Ten prosty termin, kojarzący się ze strzałkami na zielonym tle, oznaczającymi kierunek do wyjścia z budynku, w nurkowaniu nabiera zupełnie innego znaczenia. Z definicji droga ewakuacyjna to cała procedura niesienia pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach nurkowych. Składają się na nią wszystkie elementy planowania nurkowania, oraz środki mające na celu sprawne i skuteczne udzielenie pierwszej pomocy, oraz zapewniające możliwie najszybsze przybycie na miejsce zdarzenia służb medycznych i sprawne przetransportowanie poszkodowanego do szpitala, lub komory hiperbarycznej.

Aby zapewnić powyższe warunki, droga ewakuacyjna musi zawierać następujące elementy:

1. Działające środki łączności, zapewniające kontakt z najbliższą placówką pogotowia ratunkowego i najbliższą komorą hiperbaryczną. W dzisiejszych czasach najczęściej łączność taką zapewnia telefon komórkowy.

2. Ogólne dostępne (wywieszone w widocznym miejscu) numery telefonów do najbliższego pogotowia i komory hiperbarycznej. Jeśli nurkujemy w miejscu, gdzie tego typu akcje nie są na porządku dziennym, warto jeszcze przed rozpoczęciem nurkowania skontaktować się z tymi placówkami medycznymi, żeby upewnić się, że w razie potrzeby, pomoc nadejdzie szybko.

3. Ogólnie dostępny (wywieszony w widocznym miejscu) plan dojazdu do najbliższego szpitala, z dokładnym jego adresem i jak najdokładniejszą lokalizacją miejsca nurkowania. Służy on głównie do tego, żeby podczas powiadamiania pogotowia o wypadku, móc dokładnie wskazać miejsce, do którego ma dojechać karetka. W sytuacji, gdy karetka nie będzie mogła przyjechać, według tego planu ewakuowany będzie poszkodowany.

4. Łatwa droga dojazdu do miejsca nurkowania. Nurkowanie w miejscach niedostępnych dla karetki pogotowia może być bardzo ryzykowne.

5. Łagodne nabrzeże, umożliwiające sprawne wyciągnięcie na brzeg nieprzytomnego nurka.

6. Samochód ewakuacyjny, który w razie niemożności przybycia na miejsce wypadku karetki pogotowia, posłuży do przetransportowania poszkodowanego do szpitala. Samochód ten powinien zapewniać możliwość transportu poszkodowanego w pozycji leżącej i być stale gotowy do uruchomienia (otwarty, z kluczykami w stacyjce, z kompletem dokumentów w środku).

7. Zestaw pierwszej pomocy tlenowej, zmontowany, sprawdzony i gotów do użycia, znajdujący się w miejscu powszechnie znanym.

8. Wyznaczenie funkcji zabezpieczających, czyli asekuracji powierzchniowej. Podczas nurkowania, na lądzie powinna znajdować się przynajmniej jedna osoba, czuwająca nad jego przebiegiem – w razie zauważenia problemu może ona szybko uruchomić i koordynować akcję ratunkową. Powinien również czuwać ktoś, kto mógłby, w razie problemów, pomóc w ich rozwiązaniu pod wodą, oraz na jej powierzchni, czyli nurek z gotowym do użycia sprzętem (nurek-ratownik). Przydałby się również ktoś do pilnowania samochodu ewakuacyjnego…

Zapewnienie kompletnej drogi ewakuacyjnej jest niezbędnym elementem planowania nurkowania, zdecydowanie podnoszącym jego bezpieczeństwo.