Pseudoefedryna i nurkowanie na wzbogaconym powietrzu
Pseudoefedryna i nurkowanie na wzbogaconym powietrzu.
Pseudoefedryna jest powszechnie używanym lekiem w środowisku nurkowym. Warto, więc przyjrzeć się jej nieco uważniej.
Jej wzór chemiczny to C10H15NO.Pseudoefedryna jest syntetyczną substancją z rodziny fenetylamin, czyli sympatykomimetycznych amin. Jest d-izomerem efedryny a strukturą przypomina nieco amfetaminę, ale ma słabsze działanie:
(+)-(1S,2S)-2-metyloamino-1-fenylopropan-1-ol
http://farmakognozja.farmacja.pl/alkaloid/4efedryn.html
Pseudoefedryna działa obwodowo podobnie do adrenaliny, ośrodkowo o wiele słabiej stymulująco od efedryny i amfetaminy. Zastępuje noradrenalinę, która jest wyrzucana do synapsy, a następnie oddziaływuje na adrenergiczne receptory.
Jej mechanizm działania polega na odwracalnym i konkurencyjnym wiązaniu z receptorem H1, przez co znoszone jest działanie histaminy. Jednak nie hamuje objawów reakcji alergicznej wywołanych przez inne mediatory.
Jest stosowana w leczeniu zapaleń górnych dróg oddechowych (zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie zatok) oraz w zapaleniu oskrzeli. W preparatach bez recepty występuje pojedynczo lub w połączeniu z innymi lekami np: przeciwbólowymi (jak paracetamol, ibuprofen), przeciwhistaminowymi (jak ceteryzyna) i przeciwkaszlowymi (jak dekstrometorfan). Wchodzi w interakcje z innymi symapatykomimetykami, nasilając ich działanie oraz z trójpierściennymi lekami antydepresyjnymi i inhibitorami MAO, które potęgują jej działanie.
Efekty somatyczne to: drżenie mięśni (zwłaszcza rąk), przyspieszone i wzmocnione bicie serca (tachykardia), zwiększone wydzielanie śliny, zwiększony popęd seksualny, brak łaknienia. pobudzenie, bóle głowy, nudności, drgawki, podwyższone ciśnienie tętnicze, udar mózgu.
Pseudoefedryna w nurkowaniu:
(Dr. E.D. Thalmann, DAN Assistant Medical Director)
Znając mechanizm działania pseudoefedryny, możemy przypuszczać, że nurkowanie po zażyciu leku nie pozostanie bez znaczenia dla naszego organizmu. Interesującym zagadnieniem jest czy pseudoefedryna może prowadzić do powstania toksyczności tlenowej.
W 1962 r. Dr. Peter Bennett, fizjolog angielski opublikował pracę (Life Sciences; 12:721-727, 1962), w której udowadnia, że OT i narkoza azotowa są wywoływane przez podobny mechanizm. Wykrył, że u szczurów sympatomimetyki wzmagają powstanie toksyczności tlenowej. Pseudoefedryna nie była przez niego testowana, z drugiej jednak strony jest sympatomimetykiem, więc możemy przypuszczać, że jej działanie będzie podobne. Zrozumienie mechanizmu działania tego leku, pozwala przypuszczac, że prawdopodobnie będzie on wzmagał powstanie konwulsji wywołanych wysokim ciśnieniem parcjalnym tlenu. Udowodniono, bowiem, że inhibitory sympatomimetyków zmniejszają prawdopodobieństwo wystąpienia konwulsji potlenowych.
W normalnym nurkowaniu na powietrzu, okazjonalne użycie pseudoefedryny nie powinno być groźne. Jednak długotrwałe leczenie połączone z nurkowaniem, zwłaszcza na mieszankach nitroksowych, gdzie PO2 podczas nurkowania dochodzi do poziomu 1,4 nie jest zalecane. (November/December 1999 Alert Diver)
--marta norberciak 12:15, 21 mar 2007 (CET)
ROCK&SEA
