Ekosystem przybrzeżny
Ekosystemy przybrzeżne są przeważnie wysoce produktywnymi z podobnych powodów jak ekosystemy szelfu kontynentalnego. Korzystają z bogatego w składniki pokarmowe spływu wód lądowych. Ponieważ są płytkie, organizmy bentosowe w tych ekosystemach żyją w górnej strefie fotycznej zamiast w dolnej, tak jak ma to miejsce na otwartym morzu. Rośliny słonolubne mogą rosnąć na dobrze naświetlonych płyciznach , dając schronienie. Rośliny te działają jako podstawa dla kilku różnych typów ekosystemów, które nie mogą istnieć na otwartym oceanie. Połączenie składników pokarmowych, obfitości światła i osłony czyni ekosystemy przybrzeżne urozmaiconymi i bogatymi. Mimo że na ogół nie spotykasz dużych organizmów w ekosystemach przybrzeżnych, zapewniają one azyl dla młodocianych przedstawicieli gatunków żyjących na otwartym oceanie. Na przykład w ten sposób lasy mangrowe (ang. mangrove swamps) dbają o zdrowie rafy koralowej.
Aktywność ludzka w rozległy sposób wpływa na ekosystem przybrzeżny. Skutki są tak zróżnicowane, jak i natychmiastowe. Historycznie ludzie zawsze mieli skłonność do życia nad wodą, tym samym zbliżając się do tego ekosystemu. Oznacza to, że wiele z naszej działalności potencjalnie wpływa na ekosystem przybrzeżny, choć nie zawsze jest to takie oczywiste. Na przykład rolnictwo może zmienić te ekosystemy, gdy nadwyżka nawozu zostanie wymyta do morza wraz z opadami deszczu. Różnorodność działań ludzkich jest tak szeroka, że nie zawsze potrafimy przewidzieć wszystkie ich skutki dla ekosystemu.
Ponieważ konsekwencje są natychmiastowe, skutki dla ekosystemu nadbrzeżnego mogą być dużo poważniejsze. Na przykład substancje zanieczyszczające często dostają się do ekosystemu w postaci zagęszczonej. Dla kontrastu, ekosystemy oceanu otwartego korzystają na osłabieniu tych efektów na wodach otwartych. Pewne głębokie i dalekie ekosystemy morskie położone są w takim oddaleniu od ludzkiej działalności, że jej efekty są minimalne (przynajmniej do tej pory).
Jeden szczególny problem dotyka ekosystemu przybrzeżnego, mianowicie eutrofizacja, czyli nadmiar składników pokarmowych, które powodują nierównowagę ekologiczną. Eutrofizacja jest bodźcem dla jednych gatunków i zgubą dla innych. Spływ nawozów może obniżyć nadmiar składników pokarmowych w wodzie, pobudzając nadmierny wzrost alg, czy też kwitnienie alg. Gdy algi umierają, rozkład biomasy zużywa dostępny tlen. Zmniejszenie ilości tlenu zabija ryby i inne organizmy morskie. Choć są i inne przyczyny szkodliwego kwitnienia alg (HAB), eutrofizacja jest najbardziej znaczącą.
