Barotrauma ucha

Barotitis i barosinusitis Jeśli wyższe ciśnienie w naczyniach tkanek i krwi "wyciśnie" płyny i krew do ucha środkowego lub jamy zatok, spowoduje ból w uszach i zatokach, utratę słuchu i być może zawroty głowy. Dolegliwość ta nazywana jest barotitis (uszy) lub barosinisitis (zatoki).

Barotitis może prowadzić do zapalenia ucha środkowego. Leczenie laryngologiczne przeważnie zawiera kurację antybiotykową, środki obkurczające śluzówkę i niekiedy sterydy. Kuracja może trwać do 6 tygodni, ażeby wszystkie płyny z drugiej strony błony bębenkowej zostały bądź absorbowane przez tkanki, bądź spłynęły trąbką Eustachiusza. W rzadkich przypadkach stosuje się małą przetokę, by zapobiec nawrotowi choroby. Oczywiście, nurek nie może nurkować do czasu całkowitego wyzdrowienia Barosinusitis rozpoznajemy przez ból w policzkach, miedzy oczami, w okolicy nosa i w górnej szczęce. W przypadku tego urazu nurek powinien również przerwać nurkowanie. Leczenie zawiera przeważnie kurację antybiotykową oraz środki obkurczające śluzówkę. Czasami ulgę przynosi specjalny spray do nosa, środki przeciwbólowe oraz przemienne zimne i gorące okłady na policzkach, których zadaniem jest udrożnienie naczyń.

Przedziurawienie bądź pęknięcie błony bębenkowej spowodowane jest przeważnie kontynuowaniem zanurzania mimo bólu lub w sytuacji silnego nacisku przy wyrównywaniu ciśnienia, zwłaszcza w przypadku gorączki. Zdarzają się również urazy, spowodowane przebytymi w dzieciństwie nawracającymi infekcjami uszu, które osłabiły błonę bębenkową. Zimna woda, wpływająca do ucha środkowego może powodować zawroty. W tej sytuacji najlepiej jest poinformować towarzyszącego nurka o rozpoczęciu spokojnego wynurzania, po czym natychmiast postarać się o pomoc lekarską. Zwyczajowym dowodem na perforację błony bębenkowej jest krew w kanale słuchowym. Nurek przez pewien czas powinien trzymać uszy z dala od wody w ogóle i nie nurkować. Uraz błony bębenkowej powoduje czasową utratę słuchu, która zanika po zagojeniu się błony. Mała perforacja goi się od jednego do sześciu tygodni. Często lekarz nie potrzebuje zapisywać kropli do uszu ani antybiotyku, jednakże tylko on może o tym zdecydować. Perforacja, która się nie goi, wymaga operacji zwanej tympanoplastią, podczas której ponad lub pod perforację zakłada się przeszczepioną tkankę.

Barotrauma ucha środkowego

Przerwanie okienka okrągłego lub barotrauma ucha środkowego są przeważnie związane z opóźnionym wyrównywaniem ciśnienia w uszach bądź silną Valsalvą. Ucho może wydawać się pełne, a sam uraz może oddziaływać na słyszalność. Głuchota może wystąpić natychmiast lub z lekkim opóźnieniem. Nurek z urazem ucha środkowego powinien natychmiast udać się do otolaryngologa. Lekarz zaleci odpoczynek w łóżku, bez wysiłku i hałasu. Jeśli słyszalność się nie poprawia, konieczny być może zabieg chirurgiczny. Po urazie nurek przez kilka miesięcy nie powinien latać ani nurkować.

Zawroty głowy są symptomem wielu typów urazów i nie powinny być ignorowane. Ich przyczynami, związanymi z nurkowaniem, mogą być zarówno drobne urazy ucha, perforacja błony bębenkowej jak i uraz ciśnieniowy ucha środkowego. Objawy powinny być potraktowane poważnie i nurek powinien skonsultować je z lekarzem, specjalizującym się w urazach nurkowych. Przeważnie diagnozę ułatwia historia nurkowania; np. informacja czy nastąpiło pęknięcie okienka owalnego bądź okrągłego. Zawroty mogą być również związane z chorobą dekompresyjną.

Otitus externa (ucho pływaka)

Chociaż nie jest w rzeczywistości formą barotraumy, "ucho pływaka" jest prawdopodobnie najczęściej występującym problemem nurków. Ten dokuczliwy stan wynika ze zmian w pH kanału ucha, zmieniającego się na zasadowy zamiast kwaśnego, z powodu powtarzającego się narażania ucha na wodę i wilgoć. Symptomy mogą być różnorakie: dokuczliwe swędzenie, przytkanie ucha zewnętrznego, obrzęk, gorączka i ciężki ból. Najlepszą terapią jest rutynowe przepłukiwanie uszu po nurkowaniu jednym z licznych roztworów, sprzedawanych bez recepty lub - jeśli nurek jest na podatny na ta dolegliwość - każdorazowe wypłukiwanie wody z kanałów uszu. Jeżeli nurek znajduje w uszach dużo woskowiny, powinna być ona okresowo usuwana u otolaryngologa. Poważniejsze przypadki "ucha pływaka" powinny być kontrolowane przez lekarza – postępowanie najczęściej zawiera czyszczenie, woskowanie, doustne antybiotyki, krople do uszu, lampy termiczne czy środki przeciwbólowe. Nurek nie powinien nurkować i zamaczać uszu aż do całkowitego wyzdrowienia. Czasami w uchu pojawia się infekcja grzybicza, która powinna być diagnozowana i leczona przez otolaryngologa.

Exostoses

Są kostnymi guzami w kanałach usznych nurka, powstającymi wskutek ciągłego zamaczania; mogą blokować kanał słuchowy – podatny na to na to nurek powinien czyścić uszy u laryngologa co najmniej dwa razy w roku.

Ogólne środki zaradcze

• Nurek powinien przedmuchiwać uszy wcześnie i często podczas zanurzania. Pomocne jest używanie liny, kontrolującej zarówno zanurzanie jak i wynurzanie. Korzystnie jest, gdy nurek zanurza się i wynurza stopami w dół (stopy poniżej poziomu głowy), gdyż zmniejsza to ciśnienie żylne w głowie i szyi, czyniąc łatwiejszym wyrównywanie ciśnienia. Nurek nie powinien nurkować z przeziębieniem i alergią, nawet, gdy jej przebieg (przekrwienie uszu i zatok) jest łagodne. Najmniejszy obrzęk błon ucha środkowego, trąbki Eustachiusza i otworu zatok może być przeszkodą do wyrównania ciśnienia.
• Kończąc nurkowanie należy przepłukać uszy (również ogólnodostępnymi farmaceutykami) i wystawić je na słońce w celu najszybszego przesuszenia. Jeśli nurek ma kłopoty z przedmuchiwaniem uszu – pomoc lekarza może być bardzo skuteczna. Często pomoże również odpowiedni spray do nosa, użyty 10 minut przed nurkowaniem – jednak praktyka ta nie powinna być wykorzystywana do nurkowania z przeziębieniem.
• Krzywa przegroda nosowa (chrzęstna lub kostna przegroda dzieląca nozdrza) może powodować dysfunkcję trąbki Eustachiusza i otworów zatok. Zanim zrezygnujemy z nurkowania z powodu niemożności przedmuchania uszu, skontrolujmy to u otolaryngologa. Wyprostowanie przegrody bądź otwarcie nosa może usunąć przeszkodę i umożliwić nurkowanie. Nurek nie będzie narażony na urazy ciśnieniowe ucha i zatok nie nurkując przy braku możliwości przedmuchania uszu, a pamiętając o częstym i nie siłowym ich przedmuchiwaniu podczas nurkowania.