Uraz ucha środkowego
Ucisk / uraz ucha środkowego – jeśli nurek zanurza się, mimo braku możliwości wyrównywania powietrza, odczuwa ostry ból w uchu, spowodowany ciśnieniem hydrostatycznym, uciskającym błonę bębenkową. Jeśli sytuacja ta trwa, ciśnienie hydrostatyczne wpycha płyny ustrojowe i krew z tkanek otaczających ucho środkowego do przestrzeni powietrza ucha; czym trwa dłużej, tym więcej płynów i krwi spływa do ucha środkowego. Ostry ból zmniejsza się wówczas, a nurek odczuwa rodzaj "wypełnienia". Ciecze znajdujące się w uchu środkowym tłumią wibracje, zmniejszając jednocześnie słyszalność ucha.
Uraz ucha środkowego poddany właściwemu leczeniu laryngologicznemu goi się łatwo, lecz zaniechanie leczenia infekcji, pojawiającej się w następstwie urazu mechanicznego, może pozostawić po sobie trwały ubytek słuchu.
Spis treści
Rozerwanie błony bębenkowej
Jeżeli nurek nie wyrównujący ciśnienia w uszach zanurza się szybciej niż możliwe jest wepchnięcie płynów z tkanek do przestrzeni ucha środkowego, może dojść do rozerwania błony bębenkowej. Błona ta pęka do wewnątrz ucha, w trakcie czego nurek odczuwa ostry ból, który jednak szybko ustępuje, gdy woda wlewająca się do ucha wypełnia przestrzeń powietrzną i powoduje odczucie ulgi. Jednak ponieważ temperatura wody jest zazwyczaj niższa od temperatury ciała, jej przedostanie się do ucha środkowego powoduje zawroty głowy i dezorientację z powodu wychłodzenia kanałów przedsionkowych. Objawy te jednak ustępują, w miarę jak woda ogrzewa się od ciała. Generalnie, rozerwana błona bębenkowa zagoi się. Jednak woda dostająca się do ucha środkowego może nanieść bakterie i obcy materiał organiczny, co może być przyczyną infekcji. Właściwe leczenie otolaryngologiczne minimalizuje ryzyko trwałego ubytku słuchu spowodowanego rozerwaniem błony bębenkowej.
Blokada wsteczna
Do blokady wstecznej (zwanej także ściśnięciem wstecznym – reverse squeeze) dochodzi, gdy ciśnienie w uchu środkowym jest wyrówywane podczas zanurzania, ale rozprężający się gaz nie może wydostać się poprzez trąbki Eustachiusza podczas wynurzania. Do sytuacji tej najczęściej dochodzi wtedy, gdy nurek używa środków obkurczających błonę śluzową nosa (krople stosowane podczas kataru, alergii) i specyfik ów traci swoje działanie podczas nurkowania. Do blokady wstecznej może też dojść, gdy nurek z przyblokowanymi trąbkami Eustachiusza na siłę wyrównuje ciśnienie podczas zanurzenia, lecz podczas wynurzenia dochodzi do poownego zablokowania trąbek. Odczucia podczas blokady wstecznej są dokładnie takie same jak przy ściśnięciu ucha środkowego, z tą jednak różnicą, że ciśnienie wypycha błonę bębenkową na zewnątrz, a nie do wewnątrz. W odróżnieniu od ściśnięcia ucha środkowego podczas zanurzania, ograniczona ilość gazu nie pozwala nurkowi przerwać wynurzania z powodu niemożności wyrówania ciśnienia, i ostatecznie nurek musi się wynurzyć, niezależnie od tego czy uda mu się wyrównać ciśnienie, czy nie. W przypadku blokady wstecznej niektórzy nurkowie donosili o udanym wyrównaniu ciśnienia poprzez odwrotne wyrównanie (wdech przy zatkanym nosie) oraz bardzo powolne wynurzanie się. Mimo to, uporczywa blokada wsteczna może w rzadkich przypadkach powodować rozerwanie błony bębenkowej na zewnątrz, jeśli nurek jest zmuszony do wynurzenia się bez wyrównanego ciśnienia.
Rozerwanie okienka okrągłego
Do pęknięcia okienka okrągłego ślimaka może dojść, gdy płetwonurek opóźnia moment wyrównania ciśnienia podczas zanurzania, a potem próbuje wykonać je na siłę, lub też przedłuża próbę Valsalvy. W uchu z niewyrównanym ciśnieniem, błona bębenkowa wpukla się do wewnątrz w odpowiedzi na ciśnienie hydrostatyczne. Ten ruch błony bębenkowej jest przewodzony i wzmacniany poprzez kosteczki słuchowe i okienko owalne do ślimaka – dokładnie tą samą drogą, jak fala dźwiękowa. Okienko owalne także wpukla się do wewnątrz, powodując wzrost ciśnienie w perylimfie, który kompensowany jest przez uwypuklenie okienka okrągłego na zewnątrz.
Przez cały czas, w organizmie wytwarzany jest płyn mózgowo-rdzeniowy, który omywa nerwy czaszkowe oraz nerwy rdzeniowe. Układ żylny stale produkuje i absorbuje te płyny, włącznie z perylimfą. Podczas manewru Valsalvy, ciśnienie w klatce piersiowej chwilowo wzrasta, ograniczając przepływ krwi w żyłach głównych prowadzących do serca. W odpowiedzi na to następuje wzrost ciśnienia w dużych żyłach – a w związku z tym także ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, i również perylimfy. Jeśli nurek opóźni wyrównanie ciśnienia, okienko okrągłe w uchu wybrzusza się na zewnątrz w odpowiedzi na ciśnienie przenoszone do ślimaka. Jeśli w tym czasie nurek będzie próbował wyrównać ciśnienie poprzez silne i przedłużone wykonanie próby Valsalvy, jednoczesny wzrost ciśnienia perylimfy oraz ciśnienia transmitowanego przez błonę bębenkową może spowodować rozerwanie okienka okrągłego. Rozerwanie okienka okrągłego powoduje uczucie zablokowania ucha; nurek może także doświadczyć upośledzenia słuchu, często wraz z dzwonieniem w uszach i zawrotami głowy. Rozerwanie okienka okrągłego jest poważnym urazem i wymaga leczenia otolaryngologicznego, gdyż w przeciwnym razie może dojść do stałego ubytku słuchu albo nawet całkowitej głuchoty ucha dotkniętego urazem. Nawet pomimo leczenia, rozerwanie okienka okrągłego może mieć trwałe konsekwencje. Uraz ten może też wpływać na utrzymywanie równowagi. Na szczęście, możesz ograniczyć ryzyko rozerwania okienka okrągłego poprzez wyrównywanie ciśnienia odpowiednio wcześnie i często podczas zanurzania, nie wyrównywanie ciśnienia na siłę lub zbyt długo, oraz poprzez stosowanie techniki Frenzela zamiast Valsalvy.
