Dekompresja: Różnice pomiędzy wersjami
(→Teoria) |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Pierwsze opisy choroby dekompresyjnej odnotowano w XIX u górników pracujących w kopalniach gdzie prowadzono wydobycie pod zwiększonym ciśnieniem oraz u budowniczych mostów pracujących w kesonach. Pod koniec XIX lekarz [[Paul Bart]] opublikował książkę w której powiązał te objawy z podwyższonym ciśnieniem oraz prędkością spadku ciśnienia. Jego książka "La Pression Barometrique" jest pierwszą pozycją zajmująca się [[Teoria dekompresji|teorią dekompresji]]. Na początku XX problemem dekompresji zajął się [[John Scott Haldane]], stworzył on postawy teoretyczne jednej z [[Teoria Haldana||teorii dekompresji]] która stała się podstawą do stworzenia pierwszych [[Tabele dekompresyjne| tabel dekompresyjnych]] przeznaczonych dla nurków. Teoria ta stała się podstawą do całej grupy [[Modele neohaldanowskie|neohaldanowskich modeli dekompresyjnych]]. Modele te były rozwijane przez | Pierwsze opisy choroby dekompresyjnej odnotowano w XIX u górników pracujących w kopalniach gdzie prowadzono wydobycie pod zwiększonym ciśnieniem oraz u budowniczych mostów pracujących w kesonach. Pod koniec XIX lekarz [[Paul Bart]] opublikował książkę w której powiązał te objawy z podwyższonym ciśnieniem oraz prędkością spadku ciśnienia. Jego książka "La Pression Barometrique" jest pierwszą pozycją zajmująca się [[Teoria dekompresji|teorią dekompresji]]. Na początku XX problemem dekompresji zajął się [[John Scott Haldane]], stworzył on postawy teoretyczne jednej z [[Teoria Haldana||teorii dekompresji]] która stała się podstawą do stworzenia pierwszych [[Tabele dekompresyjne| tabel dekompresyjnych]] przeznaczonych dla nurków. Teoria ta stała się podstawą do całej grupy [[Modele neohaldanowskie|neohaldanowskich modeli dekompresyjnych]]. Modele te były rozwijane przez | ||
==Teoria== | ==Teoria== | ||
| − | Hasło główne: [[ | + | ''Hasło główne: [[Teoria dekompresji]].'' |
| + | |||
==Praktyka== | ==Praktyka== | ||
Hasło główne: [[]]. | Hasło główne: [[]]. | ||
Wersja z 12:40, 27 kwi 2015
Dekompresja to proces usuwania nadmiaru gazów z organizmu po obniżeniu się otaczającego ciało ciśnienia zewnętrznego. Aby proces ten był bezpieczny dla organizmu człowieka musi być on realizowany poprzez powolne wynurzanie z odpowiednią prędkość wynurzania oraz z odpowiednio dobranymi przystanki dekompresyjne. Na dekompresję wpływa bardzo wiele czynników opisanych stronach dotyczących teorii dekompresji
Spis treści
Rys historyczny
Hasło główne: Historia dekompresji.
Pierwsze opisy choroby dekompresyjnej odnotowano w XIX u górników pracujących w kopalniach gdzie prowadzono wydobycie pod zwiększonym ciśnieniem oraz u budowniczych mostów pracujących w kesonach. Pod koniec XIX lekarz Paul Bart opublikował książkę w której powiązał te objawy z podwyższonym ciśnieniem oraz prędkością spadku ciśnienia. Jego książka "La Pression Barometrique" jest pierwszą pozycją zajmująca się teorią dekompresji. Na początku XX problemem dekompresji zajął się John Scott Haldane, stworzył on postawy teoretyczne jednej z |teorii dekompresji która stała się podstawą do stworzenia pierwszych tabel dekompresyjnych przeznaczonych dla nurków. Teoria ta stała się podstawą do całej grupy neohaldanowskich modeli dekompresyjnych. Modele te były rozwijane przez
Teoria
Hasło główne: Teoria dekompresji.
Praktyka
Hasło główne: [[]]. Planowanie dekompresji jest jednym z punktów planowania nurkowania. Obejmuje ono wyznaczenie odpowiednich dla danego nurkowania przystanków, prędkości wynurzania oraz niezbędnego zapasu gazów wymaganego do jej realizacji. Planując dekompresję bierzemy pod uwagę zarówno wykonywany typowy plan jak i dekompresję awaryjną. W przypadku nurkowań rekreacyjnych planowanie ogranicza się do zaplanowania odpowiedniego przystanku bezpieczeństwa. W przypadku nurkowań technicznych planowanie obejmuje:
- wybór modelu dekompresyjnego w celu dalszych obliczeń "sufitu dekompresyjnego"
- wybór gazów dekompresyjnych
- wybór zasad planowania schematu realizacji dekompresji (strategia realizacji dekompresji)
- wybór prędkości wynurzenia na poszczególnych etapach wynurzenia i dekompresji
- dobór długości przystanków
- ustalenie planu/planów awaryjnych
- zaplanowanie zapasu gazów
Wpływ na organizm
Hasło główne: Choroba dekompresyjna.
Awaryjne procedury dekompresyjne
Procedury awaryjne opisują zachowanie nurka w przypadku złamania reżimu dekompresji.
