Okrzemki

Okrzemki (ang. diatoms, gromada Bacillariophyta) są powszechne tak w środowisku morskim, jak i słodkowodnym. Jest ich od 5000 do 50 000 gatunków. Występują jako swobodnie dryfujące, przyczepione do jakiegoś podłoża w postaci cienkiej narośli lub tworzą kolonie podobnie jak sinice (ang. blue-green algae). Większość z nich jest mikroskopijna, dlatego na ogół pozostają niezauważone. Dwie wyróżniające cechy okrzemków to obecność ściany komórkowej wysyconej krzemionką oraz ich oliwkowe i żółtobrązowe zabarwienie, spowodowane głównym pigment fotosyntetycznym - chlorofilem. Krzemionkowa ściana komórkowa przybiera różną rzeźbę w zależności od gatunku. Często są to prążki, zagłębienia, pory, guzki, kolce i in.

Bioluminescencja wywołana jest przez małe bruzdnice. Wiele nocnych i głębokowodnych gatunków używa bioluminescencji do wabienia ofiar Ponieważ okrzemki biorą udział w fotosyntezie, w miesiącach zimowych przechodzą w stan spoczynku. Wiosną, gdy poziom światła słonecznego podnosi się, okrzemki rozpoczynają fotosyntezę, wzrastając i rozmnażając się gwałtownie. W szczytowym okresie wzrostu, w przeciągu dwu tygodni z pojedynczego macierzystego osobnika może powstać ponad milion okrzemków. Z tego powodu okrzemki uważa się za odpowiedzialne za produkcję około 25% fotosyntetycznej biomasy na Ziemi. W czasie zakwitu okrzemków żywi się nimi inny plankton i ryby.

Okrzemki są jednym z gatunków planktonu, który może powodować Szkodliwe Kwitnienie Alg (ang. Harmful Algae Blooms, HAB - czasem nazywany czerwonym przypływem, lub zakwitem (przyp. tłum)). Pewne okrzemki produkują toksyny, które następnie ulegają koncentracji w rybach i innych gatunkach w czasie HAM i mogą po ich zjedzeniu spowodować zatrucie u ludzi.