Efekt Lorraina Smitha
Zatrucie przewlekłe nazwane efektem Lorrain Smitha lub OTU postać płucna. Na skutek długotrwałego oddychania tlenem (kilka dni) pod zwiększonym ciśnieniem (poniżej 1at) występują zmiany płucne (zapalenie płuc). Ta postać w nurkowaniu nie występuje, może się pojawić w przypadku długotrwałego przebywania w komorze dekompresyjnej pod zwiększonym ciśnieniem.
Oddychając mieszankami o ciśnieniu parcjalnym tlenu powyżej 0.21ata należy monitorować ilość przyjętej dawki OTU, wraz z wielkością przyjętej dawki spada pojemność życiowa płuc.
Wyrażana jest ekspozycja w paru jednostkach: Z definicji jedna jednostka UPTD odpowiada jednominutowej ekspozycji tlenem przy ciśnieniu parcjalnym 1ata (PPO2=1ata). Jednostka oraz metoda opiera się na badaniu spadku pojemności płuc po ekspozycjach na tlen. UPTD Unit Pulmonary Toxicity Dose CPTD Cumulative Pulmonary Toxicity Dose
OTU Oxygen Tolerance Unit wyliczana jest ze wzoru: OTU = t*((PO2-0,5)/0,5)0,83
W praktyce nurkowej najwygodniejsza jest metoda REPEX (Repetive Exposure Tables, R. W. Hamilton 1989) Limity wielodniowe OTU
Dni Całkowita
ilość Średnia
OTU OTU na dzień
1 850 850 2 1400 700 3 1860 620 4 2100 525 5 2300 460 6 2520 420 7 2660 380 8 2800 350 9 2970 330 10 3100 310 11 3300 300 12 3600 300 13 3900 300 14 4200 300 15-30 bez 300
limitu
Przyjęcie zbyt wysokiej dawki prowadzi do uszkodzenia tkanki płucnej i objawia się oprócz spadku pojemności życiowej płuc:
• suchym kaszlem,
• zwiększonym wysiłkiem oddechowym,
• uczuciem braku wzięcia pełnego wdechu,
• bólem zlokalizowanym w okolicy mostka,
• dusznością,
• obrzękiem płuc,
• zwłóknieniem płuc.
Postępowanie w przypadku zatrucia tlenem w postaci płucnej jest następujące:
• natychmiastowe zaprzestanie dalszej ekspozycji,
• monitorowanie regenerowania tkanki płucnej.
